5. Układ inercyjny

Ostatnio mówiliśmy o zasadzie względności. Przekonaliśmy się, że nie tylko prędkości są względne. Czas, odległość i kierunki w przestrzeni również należy określać względem punktu odniesienia. ustaliliśmy też, że: Jeśli jeden układ odniesienia porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowym względem drugiego to obydwa są równie dobrymi układami odniesienia do obserwowania natury i jeśli przeprowadzimy w nich dwa identyczne doświadczenia uzyskamy takie same wyniki.

Wszystkie układy odniesienia, które przechodzą "test nalewania kawy" nazywamy układami inercjalnymi. 

Mówiąc ściśle układ inercjalny to taki układ, w którym wszystkie ciała niebędące pod działaniem żadnej siły poruszają się po linii prostej, ze stałą prędkością.

• czy pasażer w samochodzie wchodzący w zakręt jest układem inercjalnym? - Nie. Działa na niego siła dośrodkowa. 
• czy mucha latająca w kabinie pociągu poruszającego się z prędkością 100 km/h jest układem inercjalnym? - Tak. Prędkość pociągu jest stała, na muchę nie działa żadne przyspieszenie a więc też żadna siła.

-Czy ziemia też jest układem inercjalnym skoro ciągle się obraca?

-Powierzchnia Ziemi nie jest w istocie układem inercjalnym. Ponieważ promień naszej planety jest tak duży, związany z tym faktem efekt jest tak mały, że umyka naszej uwadze i można go wykryć jedynie w bardzo precyzyjnych doświadczeniach. Powierzchnia Ziemi nie jest doskonałym układem inercjalnym, stanowi jednak dobre jego przybliżenie.

Teoria Einsteina dotycząca inercjalnych układów odniesienia, którą odkrył w 1905 roku, nazywa się szczególną teorią względności. W 1915 roku Einstein ogłosił teorię obejmującą układy nieinercjalne, którą nazwał ogólną teorią względności.

Właściwie ciągle nie zajęliśmy się bezpośrednio paradoksem zwierciadła. Powoli. Spokojnie. Zbliżamy się do celu. Tym czasem aby lepiej zrozumieć istotę zasady względności zapraszam do rozwiązania trywialnego zadania.

UWIELBIAM ZADANIA!                                            NIE ZNOSZĘ TYCH ZADAŃ!